Wpływ krioterapii ogólnoustrojowej na wrażliwość na działanie insuliny u osób z nadwagą

Fot. Michał Łepecki

Wśród wielu metod związanych z terapią zimnem szczególne miejsce zajmuje ogólnoustrojowa krioterapia (ang. whole body cryostimulation - WBC). Prowadzone badania wykazują jej korzystne działanie w łagodzeniu negatywnych konsekwencji wynikających z nadwagi lub otyłości: poprawę profilu lipidowego oraz redukcję stanu zapalnego indukowanego nadmierną ilością tkanki tłuszczowej. Dlatego WBC może być rozważana również jako środek wspomagający leczenie nadwagi i stymulujący poprawę insulinowrażliwości. WBC jest tanią i łatwo dostępną metodą, z kilkoma dobrze zdefiniowanymi przeciwwskazaniami i niewielką liczbą możliwych działań niepożądanych, pod warunkiem wykonywania tych zabiegów w wyspecjalizowanych placówkach. Z drugiej strony ostatnie badania naukowe wskazują, że terapia zimnem może obniżać lub znosić zmiany adaptacyjne indukowane wysiłkiem fizycznym. Badania te zostały jednak przeprowadzone wśród sportowców i po zastosowaniu treningu wspomaganego zimną wodą. Brak jest danych dotyczących połączenia ogólnoustrojowej krioterapii i treningu zdrowotnego. Dlatego głównym celem badań jest ustalenie efektywności krioterapii ogólnoustrojowej, intensywnego treningu przerywanego (HIIT) i połączenia tych dwóch procedur (WBC i HIIT) na zmiany w metabolizmie osób z nadwagą.

Fot. Michał Łepecki

Cele projektu:

1. Ustalenie, która z zastosowanych procedur jest najbardziej skuteczna: czy sam trening, czy trening w połączeniu z WBC lub sama procedura stosowania zimna. Jakie zależności występują pomiędzy białkami uwalnianymi z mięśni, tkanki tłuszczowej oraz kostnej w zastosowanych procedurach.
2. Ustalenie, czy trening wspomagany ogólnoustrojową krioterapią nie hamuje korzystnych efektów treningu fizycznego.
3. Ustalenie w oparciu o badania in vitro, jak na komórki kostne i trzustkowe działa surowica uczestników badań z grup stosujących poszczególne procedury.
4. Określenie, czy zmiany wywołane przez zastosowane procedury mają działanie krótko- czy długotrwałe.

W badaniach biorą udział osoby z nadwagą. W oparciu o wstępne dane sprawdzające ich wrażliwość na działanie insuliny uczestnicy są zakwalifikowani do badań i przydzieleni losowo do czterech grup: kontrolnej, kriostymulacji całego ciała (WBC), trenującej (HIIT) i poddanej razem WBC i HIIT. Próbki krwi są pobierane na początku badania, po 10 oraz po 20 sesjach WBC. Badane są białka uwalniane przez tkankę tłuszczową (adipokiny) i mięśnie szkieletowe (miokiny), hormony tkanki kostnej oraz poziom glukozy i markery stanu zapalnego.

Fot. Michał Łepecki

prof. dr hab. Ewa Ziemann

Ukończyła studia w Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Doktorat i habilitację uzyskała w AWFiS Gdańsk, natomiast o tytuł profesora nauk o zdrowiu wystąpił dla niej Gdański Uniwersytet Medyczny. Jest autorem 48 publikacji indeksowanych przez Web of Science, kierowała 4 grantami badawczymi dotyczącymi przede wszystkim czynników wspomagających i ograniczających efekty treningu prozdrowotnego oraz sportowego. Obecnie jest kierownikiem grantu finansowanego w konkursie OPUS 13 i głównym wykonawcą w grancie OPUS 15. W latach 2016-2019 była prodziekanem Wydziału Rehabilitacji i Kinezjologii Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku. Od grudnia 2019 r. jest pracownikiem Katedry Kinezjologii Sportu Poznańskiej AWF.

Data publikacji: 09.11.2020